این یه دکلمه هست که خودم نوشتم به نام دوس دارم دوس دارم نظراتونو بشنوم پس منتظرم

دوس دارم که یه بار دیگه ترو با چشمام ببینم

 دوس دارم ترو دوباره تو این هوای بارونی ببینم

 دوس دارم حتی اگه شده برای آخرین بار بقلت کنم

 بگم که هنوز دوسـت دارم

 دیگه برام مهم نیس

 دیگه برام مهم نیس باشی یا نه

 فقط میخوام بدونی که بدون تو برام خیلی سخته

 دیگه روزی هم رسیده که ما باید از همه جدا بشیم

 فقط میخوام بدونی که تو تو قلبم یه جا برای موندن داشتی

 و هنوزم داری....

 حالا که این دکلمه هم تمومه

 میخوام که بدونی دوســت دارم

نمیدانم از چه بگویم از دل بی رحمانه تو میگوییم که سیاه و سنگ است میگویم از رابطه که چگونه مرا رها

کردی میگویم واقعا اینقدر میتوانی سنگ دل باشی که چنین مرا در گودالی که با هم در آن بودیم خودت را

نجات دهی و مرا تنها بگذاری و بروی میگویم چگونه رفتی؟میگویم چرا رفتی؟میگویم دلیل این همه از عزیزم

گفتنت چه بود؟بنشین با خودت فکر کن.میتوانستی با من صادق باشی تا رهایت کنم و بروی ؟

by me

هم آغوش …

در آغوشم بگیر …

آن چنان خسته ام

که حتی افقهای نگاهم نیز گم می شود

در این هوای دلگیر

مرا محکم بفشار …

برای زندگی تهی از هیجانم مرا محکم در آغوشت بفشار …

به من ببخش نوازش دستت را

با تصنیف دوستت دارم لبهای شیرینت

و مرا نوازش بده در این روزها

با یاد دلنشینت …

بگذار من نیز

دردم این نیست که

او عاشق نیست

دردم این نیست که

معشوق من از عشق تهی است

دردم این است که

با دیدن این سردیها

من چرا دل بستم...؟!

سلام به همه دوستای گلم ممنون که بهم سر میزنید و ممنون که با نظرای خوبتون خوش حالم مینید بازم

نظر بدیدمنتظرم خوش حالم میکنید

و میتونید در خبر نامه هم عضو بشید که از اخبار وبلاگ با خبر شید 

  منتظر جمله های قشنگتونم هستم که با اسم خودتون قرار میدم تو وبلاگ

اگه قالب وبلاگ مشکل داشت و یا سرعت سایت کند بود حتما بهم خبر بدید  

همیچنین در نظر سنجی شرکت کنید تا از عملکردم بدونم هدف من جلب رضایت شماست

 و تواقعاتی که از این وبلاگ دارید و منتظر نظراتون هستم

مرسی همتونو دوست دارم فعلا

پرسید باران؟ گفتم بهار!
پرسید بهار؟ گفتم لحظه های با تو بودن!
پرسید لحظه ؟ گفتم کوچه بن بست!
پرسید کوچه بن بست ؟ گفتم من و تو!
پرسید من و تو ؟ گفتم قصه ی ناگفته!

پرسید قصه نا گفته ؟ گفتم هزار و یک شب بودن ما!
پرسید هزارو یک شب بودن ما؟ گفتم زیر پنجره ی تنهایی من!
پرسید زیر پنجره ی تنهایی؟ گفتم اشک مهتاب وقتی نمی غلتد!
پرسید اشک مهتاب؟ گفتم شکوه التماس وقتی دست نیاز به سویت دراز می کنم!
پرسید شکوه التماس؟ گفتم شبهای تاریک یلدایی!
پرسید شبهای تاریک یلدایی؟ گفتم اشک های سرشار پنهانی!
پرسید اشکهای سرشار پنهانی؟ گفتم قلبی که از دیدار می تپد و از ندیدن یار می گرید!
پرسید قلب؟ گفتم تو!
پرسید من؟ گفتم عشق!
پرسید عشق؟ گفتم نوری که هرگز نمی میرد!
پرسید نور؟ گفتم عشق!
پرسید عشق؟ گفتم اشک!
پرسید اشک؟ گفتم عشق!
پرسید عشق؟ گفتم هاله ی دل تنگی!
پرسید هاله ی دلتنگی؟ گفتم عشق!
گریست!
پرسیدم عشق؟
گفت گریستن برای بودنهایی که باید باشند و نیستند و نبودنهایی که نباید باشند و هستند!
من گریستم ، او گریست،
کسی از دالان تنهایی چشم های منتظر غمزده مان فریاد زد…